در این مقاله از سری مقاله های آموزش SQL Server به آموزش کپی کردن اطلاعات از یک جدول به جدول دیگر می پردازیم، برای این کار می توانید از دو دستور Select Into و Insert Into Select استفاده کنید. در ادامه به شرح هر یک از این دستورات و تفاوت آنها با یکدیگر می پردازیم :

آموزش دستور Select Into

در SQL می توانید اطلاعات را از یک جدول به داخل جدول دیگری کپی نمایید. دستور SELECT INTO داده ها را از یک جدول بر می دارد و در جدولی دیگر وارد می کند.

فرم دستور Select Into

می توانیم تمام ستون ها را به یک جدول جدید وارد کنیم :

SELECT *
INTO newtable [IN externaldb]
FROM table1;

یا می توانیم تنها ستون مورد نظر خود را به جدول جدیدی وارد کنیم :

SELECT column_name(s)
INTO newtable [IN externaldb]
FROM table1;

جدول جدید با نام ستون ها و تنظیماتی که در عبارت SELECT برای آن تعریف شده است ایجاد می گردد. برای اضافه کردن نام های جدید می توانید از عبارت AS استفاده نمایید.

مثال استفاده از دستور Select Into

دستور زیر از جدول Customers یک بکاپ تهیه می کند :

SELECT *
INTO CustomersBackup2013
FROM Customers;

همچنین می توانیم از عبارت IN برای کپی کردن جدول به پایگاه داده دیگر استفاده کنیم :

SELECT *
INTO CustomersBackup2013 IN 'Backup.mdb'
FROM Customers;

دستور زیر تنها مشتریانی که نام کشورشان آلمان است را در جدول جدید کپی می کند :

SELECT *
INTO CustomersBackup2013
FROM Customers
WHERE Country='Germany';
SELECT *
INTO CustomersBackup2013
FROM Customers
WHERE Country='Germany';

دستور زیر داده را از بیشتر از یک جدول به جدول جدید وارد می کند :

SELECT Customers.CustomerName, Orders.OrderID
INTO CustomersOrderBackup2013
FROM Customers
LEFT JOIN Orders
ON Customers.CustomerID=Orders.CustomerID;

نکته :

از عبارت SELECT INTO میتوان برای ایجاد یک جدول خالی جدید با بهره گیری از طرح های ظاهری جدول های دیگر استفاده کرد. برای اینکار تنها کافی است تا دستور WHERE را به عبارت خود اضافه کنیم، این کار سبب می شود تا query ارسال شده بدون پاسخ بازگردد :

SELECT *
INTO newtable
FROM table1
WHERE 1=0;

آموزش Insert Into Select

در SQL می توان اطلاعات را از یک جدول به جدول دیگر کپی کرد. عبارت INSERT INTO SELECT داده ها را از یک جدول کپی کرده و در جدول دیگری وارد می نماید. سطر های جدول مقصد در این پروسه بدون هیچگونه تغییر باقی می ماند.

فرم عبارت Insert Into Select

با استفاده ازعبارت زیر می توانیم تمام ستون ها را از یک جدول به جدول دیگری کپی کنیم :

INSERT INTO table2
SELECT * FROM table1;

یا می توانیم با استفاده از عبارت زیر تنها ستون های مورد نظر خود را در جدول دیگری کپی کنیم :

INSERT INTO table2
(column_name(s))
SELECT column_name(s)
FROM table1;

نحوه استفاده از عبارت Insert Into Select در پایگاه داده

در این آموزش از نمونه پایگاه داده مشهور Northwind استفاده خواهیم کرد. جدول زیر از میان جدول "Customers" انتخاب شده است:

آنچه در زیر می بینید گزیده ای است از جدول "Suppliers" :

مثال استفاده از عبارت INSERT INTO SELECT

عبارت زیر تنها تعدادی کمی از ستون ها را از جدول Suppliers به جدول Customers کپی می کند:

INSERT INTO Customers (CustomerName, Country)
SELECT SupplierName, Country FROM Suppliers;

عبارت زیر تنها عرضه کنندگان آلمانی را از جدول Suppliers به جدول Customers کپی می کند :

INSERT INTO Customers (CustomerName, Country)
SELECT SupplierName, Country FROM Suppliers
WHERE Country='Germany';

با دیگر مقالات ما در زمینه آموزش SQL Server همراه باشید..

​

در این مقاله از سری مقاله های آموزش SQL Server به آموزش انواع join می پردازیم :

عملگر UNION نتیجه دو یا چند دستور SELECT را با یکدیگر ترکیب می کند.

عملگر UNION برای ترکیب نتایج دو یا چند دستور SELECT استفاده می شود.

توجه داشته باشید که هر دستور SELECT در عملگر UNION باید تعداد ستونهای یکسانی را برگردانند. همچنین ستونها باید Data Type یکسانی داشته باشند. علاوه بر این ستونها در هر دستور SELECT باید به یک صورت مرتب شده باشند.

فرم عملگر UNION

SELECT column_name(s) FROM table1

نکته:

عملگر UNION تنها داده هایی را به صورت پیش فرض انتخاب می کند که از یکدیگر متمایز باشند. برای اینکه داده های تکراری را هم بیاوریم از کلید واژه ALL به همراه UNION استفاده کنید.

فرم عملگر UNION ALL

SELECT column_name(s) FROM table1

نکته: نام ستون ها در جدول نتایج معمولا برابر نام ستونها در دستور SELECT اول در عملگر UNION می باشد.

نحوه استفاده از کلید واژه UNION در پایگاه داده

در این آموزش از نمونه پایگاه داده مشهور Northwind استفاده خواهیم کرد.

جدول زیر از میان جدول "Customers" انتخاب شده است:

​

آنچه در زیر می بینید گزیده ای است از جدول "Suppliers":

​

مثال استفاده از کلید واژه UNION

عبارت SQL زیر نام تمام شهر های مختلف را (تنها از بین مقادیر مشخص) از ستون "City" و از میان جداول Customers و Suppliers انتخاب می کند:

SELECT City FROM Customers

SELECT City FROM Suppliers

ORDER BY City;

نکته:

عملگر UNION نمی تواند برای لیست کردن تمام شهر های دو جدول مورد استفاده قرار گیرد. اگر تعدادی از مشتریان و عرضه کنندگانAnchor دارای نام شهر یکسانی باشند، نام آن شهر تنها یکبار در لیست قرار

می گیرد. UNION تنها مقادیر غیر تکراری را انتخاب می کند. برای انتخاب مقادیر تکراری از UNION ALL استفاده کنید.

مثال استفاده از عملگر UNION ALL

آموزش SQL Server : عبارت SQL زیر از عملگر UNION ALL برای انتخاب تمام (حتی مقادیر تکراری) شهر ها از جداول Customers و Suppliers استفاده می کند:

SELECT City FROM Customers

UNION ALL

SELECT City FROM Suppliers

ORDER BY City;

مثال استفاده از عملگر UNION ALL همراه با دستور WHERE

عبارت SQL زیر از عملگر UNION ALL برای انتخاب تمام (حتی مقادیر تکراری) شهر های آلمانAnchor از جداول Customers و Suppliers استفاده می کند:

SELECT City, Country FROM Customers

WHERE Country='Germany'

UNION ALL

SELECT City, Country FROM Suppliers

WHERE Country='Germany'

ORDER BY City;

آموزش SQL Server ادامه دارد

​

در این مقاله از سری مقاله های آموزش SQL Server به آموزش انواع join می پردازیم :

کلید واژه Join برای ترکیب سطر های دو یا چند جدول به کار می رود. ایج ترین نوع Join –Inner join (پیوند داخلی) است که تمام سطر هایی از جدول های گوناگون را که از شرط Join پیروی می کنند فرا می خواند. بیایید نگاهی به گزیده ای از جدول "Orders"( سفارشات) در پایین بیاندازیم.

حالا نگاهی به گزیده ای از جدول "Customers" در زیر بیاندازید:

دقت داشته باشید که ستون "Customers ID" در جدول "Orders" به ستون "Customers ID" در جدول "Customers" اشاره دارد. رابطه بین دو جدول بالا ستون "Customer ID" می باشد. بنابراین اگر ما عبارت SQL زیر را که شامل (INNER JOIN) می باشد اجرا کنیم.

SELECT Orders.OrderID, Customers.CompanyName
, Orders.OrderDate
FROM Orders
INNER JOIN Customers
ON Orders.CustomerID=Customers.CustomerID;

آموزش JOIN

قبل از اینکه مثال ها را ادامه دهیم انواع پیوندهایی که می توان از آنها استفاده کرد را به همراه تفاوت های آن ها بیان می کنیم.

• کلید واژه INNER JOIN : سطرهایی را که در هر دو جدول تناظر دارند را بر می گرداند.
• کلید واژه LEFT JOIN : تمامی سطرها را از جدول سمت چپ و همچنین سطر هایی را از جدول سمت راست که با جدول سمت چپ متناظر هستند را فرا می خواند.
• کلید واژه RIGHT JOIN : تمام سطر ها را از جدول سمت راست و همچنین سطرهایی را از جدول سمت چپ که با جدول سمت راست متناظر هستند را فرا می خواند.
• کلید واژه FULL JOIN : تمام ردیف های موجود در جداول را با وجود حتی یک همخوانی میان جداول فرا می خواند.

آموزش INNER JOIN

کلید واژه INNER JOIN سطرهایی از هر دو جدول را انتخاب می کند که حداقل یک داده متناظر در ستون های مرتبط با هم داشته باشد.

فرم عبارت INNER JOIN

SELECT column_name(s)
FROM table1
INNER JOIN table2
ON table1.column_name=table2.column_name;
یا:
SELECT column_name(s)
FROM table1
JOIN table2
ON table1.column_name=table2.column_name;

نکته :

تفاوتی بین JOIN و INNER JOIN وجود ندارد یا به عبارت دیگر INNER JOIN همان JOIN است.

نحوه استفاده از کلید واژه INNER JOIN در پایگاه داده

در این آموزش از نمونه پایگاه داده مشهور Northwind استفاده خواهیم کرد. جدول زیر از میان جدول "Customers" انتخاب شده است:

جدول زیر نیز گزیده ای از جدول "Orders" می باشد:

آموزش انواع join : مثال استفاده از کلید واژه INNER JOIN

عبارت SQL زیر تمام مشتریان را همراه با شماره سفارشاتشان لیست می کند:

SELECT Customers.CustomerName, Orders.OrderID
FROM Customers
INNER JOIN Orders
ON Customers.CustomerID=Orders.CustomerID
ORDER BY Customers.CustomerName;

نکته :

عبارت کلیدی INNER JOIN سطرهایی که حداقل یک تناظر در دو جدول داشته باشند را برمی گرداند. اگر سطری در جدول Customers وجود دارد که تناظری با جدول Orders ندارد، آن سطر لیست نمی شود.

آموزش دستور LEFT JOIN

کلید واژه LEFT JOIN تمام سطر های جدول سمت چپ (table1) و آندسته از سطر های جدول سمت راست (table2) را که با جدول سمت چپ متناظر است فرا می خواند. اگر در جدول سمت راست سطر متناظری وجود نداشته باشد نتیجه در سمت راست صفرAnchor خواهد بود.

فرم کلید واژه LEFT JOIN

 SELECT column_name(s)
FROM table1
LEFT JOIN table2
ON table1.column_name=table2.column_name;
یا :
SELECT column_name(s)
FROM table1
LEFT OUTER JOIN table2
ON table1.column_name=table2.column_name;

نکته :

در برخی از پایگاه های داده LEFT JOIN به نام LEFT OUTER JOIN نیز نامیده می شود.

نحوه استفاده از کلید واژه LEFT JOIN در پایگاه داده

در این آموزش از نمونه پایگاه داده مشهور Northwind استفاده خواهیم کرد. جدول زیر از میان جدول "Customers" انتخاب شده است:

آنچه در زیر می بینید گزیده ای است از جدول "Orders":

مثال استفاده از کلید واژه LEFT JOIN

عبارت SQL زیر تمام مشتریان و سفارشاتشان را لیست می کند:

SELECT Customers.CustomerName, Orders.OrderID
FROM Customers
LEFT JOIN Orders
ON Customers.CustomerID=Orders.CustomerID
ORDER BY Customers.CustomerName;

نکته :

کلید واژه LEFT JOIN تمام سطرهای جدول سمت چپ (Customers) را برمی گرداند حتی اگر هیچ داده متناظری برای آن در جدول سمت راست (Orders) وجود نداشته باشد.

آموزش دستور RIGHT JOIN

کلید واژه RIGHT JOIN تمام سطر های جدول سمت راست (table2) و آندسته از سطر های جدول سمت چپ (table1) را که با جدول سمت راست متناظر است فرا می خواند. اگر در جدول سمت چپ سطر متناظری وجود نداشته باشد نتیجه در سمت چپ صفرAnchor خواهد بود.

فرم کلید واژه RIGHT JOIN

SELECT column_name(s)
FROM table1
RIGHT JOIN table2
ON table1.column_name=table2.column_name;
یا :
SELECT column_name(s)
FROM table1
RIGHT OUTER JOIN table2
ON table1.column_name=table2.column_name;

نکته :

در برخی از پایگاه های داده RIGHT JOIN به نام RIGHT OUTER JOIN نیز نامیده می شود.

نحوه استفاده از کلید واژه RIGHT JOIN در پایگاه داده

در این آموزش از نمونه پایگاه داده مشهور Northwind استفاده خواهیم کرد. جدول زیر از میان جدول "Orders" انتخاب شده است:

آنچه در زیر می بینید گزیده ای است از جدول "EmployeesAnchor":

مثال استفاده از کلید واژه RIGHT JOIN

عبارت SQL زیر لیست تمام کارمندان و سفارشات آنها را فرا می خواند:

SELECT Orders.OrderID, Employees.FirstName
FROM Orders
RIGHT JOIN Employees
ON Orders.EmployeeID=Employees.EmployeeID
ORDER BY Orders.OrderID;

نکته :

کلید واژه RIGHT JOIN تمام سطرهای جدول سمت راست (Employees) را برمی گرداند حتی اگر هیچ داده متناظری برای آن در جدول سمت چپ (Orders) وجود نداشته باشد.

آموزش OUTER JOIN

کلید واژه FULL OUTER JOIN تمام ردیف های جدول سمت چپ (table1) و سمت راست (table2) را فرا می خواند. کلید واژه FULL OUTER JOIN نتایج بدست آمده از پیوند های چپ و راستAnchor را با یکدیگر ترکیب می کند.

فرم کلید واژه FULL OUTER JOIN

SELECT column_name(s)
FROM table1
FULL OUTER JOIN table2
ON table1.column_name=table2.column_name;

نحوه استفاده از کلید واژه FULL OUTER JOIN در پایگاه داده

در این آموزش از نمونه پایگاه داده مشهور Northwind استفاده خواهیم کرد. جدول زیر از میان جدول "Customers" انتخاب شده است:

مثال استفاده از کلید واژه FULL OUTER JOIN

عبارت SQL زیر تمام مشتریان و سفارشاتشان را انتخاب می کند:

SELECT Customers.CustomerName, Orders.OrderID
FROM Customers
FULL OUTER JOIN Orders
ON Customers.CustomerID=Orders.CustomerID
ORDER BY Customers.CustomerName;

نتیجه بدست آمده از عبارت بالاAnchor به شکل زیر می باشد:

نکته :

کلید واژه FULL OUTER JOIN تمام سطرهای جدول سمت چپ (Customers) و تمام سطرهای موجود در جدول سمت راست (Orders) را بر می گرداند. اگر سطری در جدول Customers وجود دارد که تناظری در جدول Orders ندارد یا اگر سطری در جدول Orders وجود دارد که تناظری در جدول Customers ندارد با این وجود این سطرها نیز در جدول نتیجه نمایش داده خواهند شد.

با دیگر مقاله های ما در زمینه آموزش SQL Server همراه باشید..

در این مقاله از مجموعه مقاله های آموزش SQL Server به آموزش دستورات in و between در SQL Server می پردازیم..

عملگر IN در sql server

عملگر IN به شما اين امکان را مي دهد که چندين ارزش )مقدار) را در عبارت WHERE مشخص کنيد. فرم عملگر IN به صورت زیر است :

SELECT column_name(s)
FROM table_name
WHERE column_name IN (value1,value2,...);

نحوه استفاده از عملگر IN در پایگاه داده

در این آموزش از نمونه پایگاه داده مشهور Northwind استفاده خواهیم کرد. جدول زیر از میان جدول "Customers" انتخاب شده است:

آموزش دستور in در SQL Server : مثال استفاده از عملگر IN

عبارت SQL زیر مشتریانی را انتخاب می کند که نام شهر هایشان "Paris" با "London" باشد:

SELECT * FROM Customers
WHERE City IN ('Paris','London');

آموزش SQL Server : عملگر BETWEEN در sql server

عملگر BETWEEN برای انتخاب مقادیر بین یک محدوده استفاده می شود. عملگر BETWEEN برای انتخاب مقادیر بین یک محدوده استفاده می شود. مقدارها می توانند اعداد، متن و یا تاریخ باشند.

فرم عملگر BETWEEN

SELECT column_name(s)
FROM table_name
WHERE column_name BETWEEN value1 AND value2;

نحوه استفاده از عملگر BETWEEN در پایگاه داده

در این آموزش از نمونه پایگاه داده مشهور Northwind استفاده خواهیم کرد. جدول زیر از میان جدول "ProductsAnchor" انتخاب شده است:

آموزش دستور between در SQL Server : مثال استفاده از عملگر BETWEEN

عبارت SQL زیر تمام محصولاتی را که قیمت آنها بین 10 و 20 باشد را انتخاب می کند:

SELECT * FROM Products
WHERE Price BETWEEN 10 AND 20;

آموزش دستور between در SQL Server : مثال استفاده از عملگر NOT BETWEEN

برای نمایش محصولاتی که خارج از محدوده مثال قبل باشد از NOT BETWEEN استفاده می کنیم:

SELECT * FROM Products
WHERE Price NOT BETWEEN 10 AND 20;

آموزش دستور between در SQL Server : مثال استفاده از عملگر BETWEEN همراه با IN

عبارت SQL زیر محصولاتی را که در محدوده قیمتی 10 و 20 بوده را انتخاب می کند ولی محصولاتی که "Category ID" آنها 1، 2 یا 3 باشد را نشان نمی دهد:

SELECT * FROM Products
WHERE (Price BETWEEN 10 AND 20)
AND NOT CategoryID IN (1,2,3);

آموزش دستور between در SQL Server : مثال استفاده از عملگر BETWEEN همراه با مقادیر متنی

عبارت SQL زیر محصولاتی را که نام آنها با هر کدام از حروف مابین "C" و "M" آغاز شده باشد را انتخاب می کند:

SELECT * FROM Products
WHERE ProductName BETWEEN 'C' AND 'M';

آموزش دستور between در SQL Server : مثال استفاده از عملگر BETWEEN NOT همراه با مقادیر متنی

عبارت SQL زیر محصولاتی را که نام آنها با حرفی غیر از حروف مابین "C" و "M" آغاز شده باشد را انتخاب می کند:

SELECT * FROM Products
WHERE ProductName NOT BETWEEN 'C' AND 'M';

جدول زیر گزیده ای است از جدول "Order":

آموزش دستور between در SQL Server : مثال استفاده از عملگر BETWEEN همراه Date Value

مقدار SQL زیر تمام سفارشاتی را که در بین تاریخ های "04-July-1996" و "09-July-1996" انجام شده است انتخاب می کند:

SELECT * FROM Orders
WHERE OrderDate BETWEEN #07/04/1996# AND #07/09/1996#;

توجه داشته باشید که عملگر BETWEEN در پایگاه های داده مختلف نتایج گوناگونی خواهد داشت. در بعضی از پایگاه داده ها عملگر BETWEEN فیلدهای بین دو مقدار را بجز مقادیر ابتدا و انتهای محدوده را انتخاب می کند. در بعضی دیگر از پایگاه داده ها عملگر BETWEEN فیلدهای بین دو مقدار رابه همراه مقادیر ابتدا و انتهای محدوده را انتخاب می کند. در بعضی دیگر از پایگاه داده ها عملگر BETWEEN فیلدهای بین دو مقدار رابه همراه مقدار ابتدایی و بدون مقدار انتهایی محدوده را انتخاب می کند.

بنابراین: پایگاه داده خود را کنترل کنید که چگونه با عملگر BETWEEN رفتار می کند!

با دیگر مقالات ما در زمینه آموزش SQL Server همراه باشید..

​

سلام عزیزان... با آموزش جاوا همراه ما باشید

دستور break در Java

دستور break در برنامه نویسی جهت قطع روند اجرای برنامه و خروج از ساختمان حلقه یا switch بکار می رود. به عبارت دیگر این دستور سبب می شود جریان اجرای برنامه در مواجه با شرط صحیح مورد نظر که دستور break پس از آن درج شده، قطع گردد. این دستور در حلقه های تودرتو، سبب می شود جریان اجرای برنامه در عمیق ترین حلقه متوقف شود.

دستور استفاده از break:

1. jump-statement;

2. break;

​

مثال کاربردی:

public class BreakExample }

public static void main(String[] args) }

for(int i=1;i<=10;i++)}

if(i==5)}

break;

}

System.out.println(i);

}

}

}

آموزش جاوا خروجی:

1

2

3

4

استفاده از دستور break در حلقه های تودرتو

دستور break تنها زمانی اجرای برنامه را داخل حلقه ی درونی (تودرتو) متوقف می کند که صراحتا داخل آن جایگذاری شده باشد.

دستور استفاده:

public class BreakExample2 }

public static void main(String[] args) }

for(int i=1;i<=3;i++)}

for(int j=1;j<=3;j++)}

if(i==2&&j==2)}

break;

{

System.out.println(i+" "+j);

{

{

{

{

خروجی:

1 1

1 2

1 3

2 1

3 1

3 2

3 3

آموزش جاوا دستور Continue در Java

دستور continue در زبان Java گام جاری حلقه (از روی دستورات درج شده پس از شرط که دستور continue در صورت برقرار بودن آن اعمال می شود) را نادیده گرفته و سپس دستورات را از بالای ساختمان حلقه از سر می گیرد. در صورت استفاده از continue در حلقه های تودرتو، دستور مزبور تنها داخل حلقه ی داخلی اعمال می شود.

دستور استفاده از continue:

jump-statement;

continue;

مثال کاربردی از استفاده ی دستور continue در Java

public class ContinueExample }

public static void main(String[] args) }

for(int i=1;i<=10;i++)}

if(i==5)}

continue;

{

System.out.println(i);

{

{

{

خروجی:

1

2

3

4

6

7

8

9

10

استفاده از دستور continue در حلقه های تودرتو

برای اینکه continue داخل حلقه ی داخلی اجرا و اعمال شود، دستور نام برده باید صراحتا داخل بدنه ی حلقه ی درونی (تودرتو) جایگذاری شود.

مثال کاربردی:

public class ContinueExample2}

public static void main(String[] args) }

for(int i=1;i<=3;i++)}

for(int j=1;j<=3;j++)}

if(i==2&&j==2)}

continue;

{

System.out.println(i+" "+j);

{

{

{

{

خروجی:

1 1

1 2

1 3

2 1

2 3

3 1

3 2

3 3

آموزش جاوا ادامه دارد

​

امروز با پست جدیدی از سری پست های آموزش طراحی سایت همراه شما هستیم. در این پست دستورات if .. else در جاوا اسکریپت را مورد بررسی قرار می دهیم.

دستورات شرطی را به منظور انجام عملیات خاص در صورت برقرار بودن شرایط معین بکار می بریم، بدین معنا که در صورت درست بودن شرط معین دستورات و عملیات معینی اجرا شود.

دستورات شرطی (conditional statements)

گاهی اوقات به هنگام نوشتن یک اسکریپت یا کد، برنامه نویس نیاز دارد که تصمیم های متفاوتی با توجه به نتایج مختلف بگیرد، برای نیل به این هدف برنامه نویس از دستورات شرطی کمک می گیرد. دستورات شرطی زبان جاوا اسکریپت به شرح زیر می باشد.

دستور if - از اين ساختار در مواقعی که می خواهيم در صورت بر قرار بودن شرط معینی دستور مشخصی اجرا شود، استفاده می کنیم . چنانچه شرط تعیین شده صحیح یا برقرار نبود، هيچ دستوری اجرا نخواهد شد. دستور else - از اين ساختار زمانی استفاده می کنیم که می خواهيم در صورت بر قرار بودن شرط، دستور معینی اجرا شود و در صورت عدم بر قراری آن شرط، دستور یا مجموعه ای از دستورات دیگر اجرا گردند.

دستور else if : اگر شرط درست باشد دستور مقابل if اجرا می شود در غیر این صورت دستور مقابل else اجرا می گردد (در صورت غلط بودن شرط اول، شرط دیگری را برای امتحان کردن مشخص می کند).

دستور Switch : برای گزینش و اجرای یک دستور از میان چندین دستور مختلف بکار می رود.

دستور شرطی if

از اين ساختار در مواقعی که می خواهيم در صورت بر قرار بودن شرط معینی دستور مشخصی اجرا شود، استفاده می کنیم. چنانچه شرط تعیین شده صحیح یا برقرار نبود، هيچ دستوری اجرا نخواهد شد.

آموزش طراحی سایت دستور نگارش (syntax)

نکته:

توجه داشته باشید که دستور شرطی if با حروف کوچک نوشته می شود. نوشتن آن با حروف بزرگ If یا IF باعث ایجاد خطا می شود.

مثال:

در صورتی که زمان هنوز مرز ساعت 18:00 را رد نکرده، رشته ی "Good day" را نشان بده.

if (hour < 18)

{

greeting = "Good day";

‎}

نمونه یک

if (new Date().getHours() < 18) {

document.getElementById("demo").innerHTML = "Good day!";

}

امتحان کنید:

Display "Good day!" if the hour is less than 18:00:

Good Evening!

if (new Date().getHours() < 18) {

document.getElementById("demo").innerHTML = "Good day!";

}

دستور شرطی else

از اين ساختار زمانی استفاده می کنیم که می خواهيم در صورت بر قرار بودن شرط، دستور معینی اجرا شود و در صورت عدم بر قراری آن شرط، دستور یا مجموعه ای از دستورات دیگر اجرا گردند.

دستور if (شرط) { قطعه کدی که در صورت برقرار بودن شرط باید اجرا گردد

دستور } else {

قطعه کدی که در صورت غلط یا برقرار نبودن شرط اول اجرا می گردد {

اگر زمان از مرز ساعت 18 نگذشته، رشته ی "Good day" را نشان بده و در غیر این صورت "Good evening" را

if (hour < 18) {

‎ greeting = "Good day";

‎} else {

‎ greeting = "Good evening";

‎}‎

نتیجه:

نمونه دو

function myFunction() {

var hour = new Date().getHours();

var greeting;

if (hour < 18) {

greeting = "Good day";

} else {

greeting = "Good evening";

}

document.getElementById("demo").innerHTML = greeting;

}

امتحان کنید:

body>

Click the button to display a time-based greeting:

Try it

function myFunction() {

var hour = new Date().getHours();

var greeting;

if (hour < 18) {

greeting = "Good day";

} else {

greeting = "Good evening";

}

document.getElementById("demo").innerHTML = greeting;

}

دستور شرطی else if

اگر شرط درست باشد دستور مقابل if اجرا می شود در غیر این صورت دستور مقابل else اجرا می گردد (در صورت غلط بودن شرط اول، شرط دیگری را برای امتحان کردن مشخص می کند).

دستور نگارش

دستور if (شرط اول) { قطه کدی که در صورت صحیح بودن شرط اول باید اجرا گردد

دستور } else if (شرط دوم) { قطعه کدی که در صورت غلط بودن شرط اول و صحیح بودن شرط دوم باید اجرا شود

دستور } else { قطعه کدی که در صورت غلط بودن هر دو شرط اول و دوم باید اجرا شود }

مثال:

در صورتی که زمان حاضر مرز ساعت 10:00 را پشت سر نگذاشته، رشته ی "Good morning" نمایش داده می شود و چنانچه زمان از ساعت 20:00 عبور نکرده رشته ی "Good day" و در غیر این صورت نیز "Good evening".

if (time < 10) {

‎ greeting = "Good morning";

‎} else if (time < 20) {

‎ greeting = "Good day";

‎} else {

‎ greeting = "Good evening";

‎}‎

نتیجه:

نمونه سه

function myFunction() {

var greeting;

var time = new Date().getHours();

if (time < 10) {

greeting = "Good morning";

} else if (time < 20) {

greeting = "Good day";

} else {

greeting = "Good evening";

}

document.getElementById("demo").innerHTML = greeting;

}

امتحان کنید:

Click the button to get a time-based greeting:

Try it

function myFunction() {

var greeting;

var time = new Date().getHours();

if (time < 10) {

greeting = "Good morning";

} else if (time < 20) {

greeting = "Good day";

} else {

greeting = "Good evening";

}

document.getElementById("demo").innerHTML = greeting;

}

آموزش طراحی سایت ادامه دارد

امروز با مقاله دیگری از سری مقاله های آموزش پایتون همراه شما هستیم، در این مقاله میخواهیم چگونگی افزونه نویسی در پایتون به کمک کدهای زبان C را مورد بررسی قرار دهیم..

به منظور نوشتن افزونه های اختصاصی جهت استفاده در اسکریپت های پایتون و اپلیکیشن های خود، لازم است به فایل های header پایتون دسترسی داشته باشید.در دستگاه هایی که سیستم عامل Unix بر روی آن نصب است، می بایست یک پکیج مختص توسعه دهنده (developer-specific) نظیر python2.5-dev را نصب نمایید.

کاربران ویندوز این فایل های header را به هنگام استفاده از binary Python installer به صورت یک پکیج دریافت می کنند. علاوه بر آن، برای درک مفاهیم این مبحث و نوشتن افزونه های اختصاصی خود جهت استفاده در اسکریپت های پایتون، لازم است آشنایی در سطح پیشرفته با زبان های C یا ++C داشته باشید.

آموزش Python : اولین نمونه از افزونه اختصاصی Python

کد ماژول و افزونه های پایتون، بایستی مانند زیر در چهار بخش سازمان دهی شود:

• فایل header با اسم و پسوند Python.h.
• توابع C که می خواهید به عنوان interface و الگوی پیاده سازی ماژول اختصاصی خود در اختیار توسعه دهنده قرار دهید.
• یک جدول که اسم توابع اختصاصی شما را به توابع C داخل افزونه (کتابخانه یا ماژول) نگاشت می کند (method mapping table).
• یک تابع سازنده جهت مقداردهی اولیه و نمونه سازی از کلاس (initialization function).

فایل Python.h

لازم است فایل Python.h را داخل فایلی که کدهای C شما را دربرمی گیرد (source file) قید نمایید. بدین وسیله شما به توابع کتابخانه ای درون ساخته ی پایتون (internal Python API) که برای ادغام و معرفی ماژول مورد نظر در interpreter (hook کردن کد ماژول شما در مفسر) بکار می رود، دسترسی خواهید داشت. لازم است Python.h را قبل از هر فایل header مورد نیاز دیگری لحاظ نمایید.

توابع C

اسم متد، نوع و تعداد پارامترهای ورودی (Signature) توابع اختصاصی شما و پیاده سازی آن، بایستی بر اساس یکی از الگوهای زیر انجام شود:

static PyObject *MyFunction( PyObject *self, PyObject *args );
static PyObject *MyFunctionWithKeywords(PyObject *self,
                                 PyObject *args,
                                 PyObject *kw);
static PyObject *MyFunctionWithNoArgs( PyObject *self );

هر یک از متدهای اعلان شده ی فوق، در خروجی خود یک آبجکت Python برمی گرداند. در پایتون مفهومی به نام تابع void (تابعی که خروجی ندارد یا مقداری را برنمی گرداند) وجود ندارد. اگر شما نمی خواهید که توابع مقدار خروجی داشته باشند، لازم است مقدار None را بازگردانی نمایید. header های پایتون یک macro (خط دستور) به نام Py_RETURN_NONE در خود به صورت از پیش تعریف شده دارند که این کار را انجام می دهند.

از آنجایی که اسم توابع C هیچگاه خارج از ماژول/افزونه قابل مشاهده و دسترسی نیستند، شما می توانید هر اسمی برای متدهای اختصاصی خود انتخاب کنید. لازم به ذکر است که این توابع با کلیدواژه ی static تعریف می شوند. اسم توابع C معمولا از ترکیبی از اسم ماژول و متد مورد نظر تشکیل می شود. در زیر نمونه ای را مشاهده می کنید:

static PyObject *module_func(PyObject *self, PyObject *args) {
   /* Do your stuff here. */
   Py_RETURN_NONE;
}

کد حاضر یک تابع Python به نام func را تعریف می کند که داخل افزونه ی module کپسوله سازی شده است. حال شما به این توابع C داخل جدول نگاشت متد (method table) Pointer و اشاره گر تعریف می کنید که در بخش بعدی کد برنامه ی شما انجام می شود.

آموزش برنامه نویسی پایتون : جدول نگاشت توابع

این جدول نگاشت متد (method table) یک آرایه ی ساده از structure های PyMethodDef است (PyMethodDef یک مدل برای تعریف متد است). این structure ساختاری مشابه زیر دارد:

struct PyMethodDef {
   char *ml_name;
   PyCFunction ml_meth;
   int ml_flags;
   char *ml_doc;
};

در زیر هر یک از اعضای این ساختار شرح داده اند:

• فیلد ml_name : اسم تابع پایتون.
• فیلد ml_meth : آدرس تابعی که هر یک از signature های نام برده در بخش قبلی را دارا می باشد.
• فیلد ml_flags : این فیلد به مفسر پایتون اعلان می کند که فیلد دوم (ml_meth) کدام یک از signature های نام برده را اتخاذ می کند :

1. این flag معمولا مقداری از METH_VARARGS دارد.
2. اگر می خواهید آرگومان های کلیدواژه ای را در تابع تزریق نمایید، این flag می تواند OR بیتی با METH_KEYWORDS را شامل شود.
3. این flag همچنین می تواند مقدار METH_NOARGS را داشته باشد، بدین معنی که هیچ پارامتری به تابع فرستاده نمی شود.

• فیلد ml_doc : این docstring (رشته یا comment ای که توضیحی درباره ی کارایی تابع می دهد) تابع است. اگر برنامه نویس comment ای برای تابع تنظیم نکند، در آن صورت مقدار آن NULL خواهد بود.

این جدول بایستی با یک sentinel که از NULL و 0 برای اعضای مرتبط تشکیل شده، خاتمه یابد.

مثال :

برای متد اعلان شده در بالا، از جدول نگاشت تابع (method mapping table) زیر استفاده می کنیم:

static PyMethodDef module_methods[ ] = {
   { "func", (PyCFunction)module_func, METH_NOARGS, NULL },
   { NULL, NULL, 0, NULL }
};

آموزش زبان پایتون : تابع مقداردهی اولیه (initModule)

آخرین بخش ماژول یا افزونه ی اختصاصی شما بایستی تابع مقداردهنده ی اولیه (initialization function) را شامل شود. این تابع را مفسر پایتون زمانی که ماژول در حافظه بارگذاری می شود، فرامی خواند. لازم است اسم این تابع initModule انتخاب شود (Module اسم ماژول و init اسم خود تابع می باشد).

تابع مقداردهنده ی اولیه بایستی از کتابخانه که می نویسید export و خروجی گرفته شده باشد. header های Python با اعلان دستور PyMODINIT_FUNC امکان انجام این کار را در محیطی که اسکریپت ها در آن کامپایل می شوند را فراهم می آورد. کافی است به هنگام تعریف تابع مورد نظر از آن استفاده نمایید.

تابع مقداردهنده ی اولیه ی زبان C شما دارای ساختار کلی زیر می باشد:

PyMODINIT_FUNC initModule() {
   Py_InitModule3(func, module_methods, "docstring...");
}

در زیر شرح هر یک از پارامترهای تابع Py_InitModule3 را به تفصیل مشاهده می کنید:

• پارامتر func : تابعی است که قرار است export و به اصطلاح خروجی گرفته شود.
• پارامتر module_methods : اسم جدول نگاشت تابع (mapping table) که در بالا به آن اشاره شد.
• پارامتر docstring : این پارامتر همان رشته ی متنی و comment ای است که جهت ارائه ی توضیح درباره ی قابلیت تابع در افزونه ی اختصاصی درج می شود.

در زیر تمامی بخش های تشکیل دهنده یک افزونه استاندارد را یکجا مشاهده می کنید:

#include < python.h>
static PyObject *module_func(PyObject *self, PyObject *args) {
   /* Do your stuff here. */
   Py_RETURN_NONE;
}
static PyMethodDef module_methods[ ] = {
   { "func", (PyCFunction)module_func, METH_NOARGS, NULL },
   { NULL, NULL, 0, NULL }
};
PyMODINIT_FUNC initModule() {
   Py_InitModule3(func, module_methods, "docstring...");
}
< /python.h>

مثال :

نمونه کاربردی که کلیه مفاهیم فوق را به صورت عملی بکار می برد را در زیر مشاهده می کنید:

#include < python.h>
static PyObject* helloworld(PyObject* self)
{
    return Py_BuildValue("s", "Hello, Python extensions!!");
}
static char helloworld_docs[ ] =
    "helloworld( ): Any message you want to put here!!n"
static PyMethodDef helloworld_funcs[ ] = {
    {"helloworld", (PyCFunction)helloworld, 
     METH_NOARGS, helloworld_docs},
    {NULL}
};
void inithelloworld(void)
{
    Py_InitModule3("helloworld", helloworld_funcs,
                   "Extension module example!");
}
< /python.h>

دستور Py_BuildValue در مثال بالا، یک مقدار Python را build یا کامپایل می کند. کد مورد نظر را داخل فایل hello.c ذخیره نمایید. در زیر با نحوه ی کامپایل و نصب ماژول که از اسکریپت پایتون فراخوانی می شود، را خواهید آموخت.

کامپایل و نصب افزونه ها (build)

پکیج distutils توزیع و نصب ماژول های پایتون، خواه ماژول های اصلی و خالص خود پایوتن باشد خواه ماژول های اختصاصی و تنظیم شده توسط توسعه دهنده، را با روشی استاندارد بسیار آسان می سازد. ماژول ها در همان قالب اولیه (source form) توزیع شده و در اختیار برنامه نویس قرار می گیرد. برنامه نویس سپس ماژول مورد نظر را با فراخوانی اسکریپت نصب (setup script) به نام setup.py ، نصب می نماید.

جهت نصب ماژول ذکر شده در بالا، بایستی اسکریپت setup.py را آماده نموده و به روش زیر اجرا نمایید:

from distutils.core import setup, Extension
setup(name='helloworld', version='1.0',  
      ext_modules=[Extension('helloworld', ['hello.c'])])

اکنون با فراخوانی دستور زیر، تمامی مراحل لازم نظیر کامپایل و آماده سازی (linking & compilation) کد را انجام دهید. کد زیر کلیه ی مراحل مورد نیاز کامپایل و لینک ماژول با کامپایلر، دستورات linker و flag های مناسب را انجام داده، متعاقبا خروجی (.dll) را در پوشه ی مربوطه جایگذاری (کپی) می کند.

$ python setup.py install

در سیستم های مبتنی بر Unix، لازم است این دستور را با حساب کاربری root اجرا نمایید تا امکان یا مجوز درج داده در پوشه ی site-packages را داشته باشید. در سیستم عامل ویندوز لازم به انجام این کار نیست.

آموزش Python : وارد کردن و استفاده از افزونه ها در پروژه

پس از نصب افزونه ی دلخواه خود، می توانید آن را در اسکرپیت پایتون خود با دستور import وارد کرده و فراخوانی نمایید:

#!/usr/bin/python
import helloworld
print helloworld.helloworld()

خروجی زیر را تولید می کند:

Hello, Python extensions!!

ارسال پارامتر به تابع

در طول توسعه پروژه، گاه می بایست توابعی را اعلان و فراخوانی نمایید که پارامترهایی را به عنوان ورودی می پذیرد. از اینرو بایستی signature (اسم تابع + نوع، تعداد پارامتر ورودی) مربوطه را برای توابع C ماژول اختصاصی خود انتخاب نمایید. به طور مثال، تابع ذیل را در نظر بگیرید که تعدادی پارامتر به عنوان ورودی پذیرفته و بدین صورت اعلان می شود:

static PyObject *module_func(PyObject *self, PyObject *args) {
   /* Parse args and do something interesting here. */
   Py_RETURN_NONE;
}

متد table که تابع جدید را در خود کپسوله می کند، به صورت زیر خواهد بود:

static PyMethodDef module_methods[ ] = {
   { "func", (PyCFunction)module_func, METH_NOARGS, NULL },
   { "func", module_func, METH_VARARGS, NULL },
   { NULL, NULL, 0, NULL }
};

می توانید با استفاده از تابع کتابخانه ای PyArg_ParseTuple آرگومان های مورد نیاز را از متغیر اشاره گر (pointer) به PyObject که به عنوان آرگومان به تابع C ارسال شده، استخراج نمایید.

اولین آرگومان ارسالی به PyArg_ParseTuple، آرگومان args می باشد. این آرگومان همان آبجکتی است که باید parse یا تحلیل نحوی شود. پارامتر دوم یک رشته ی فرمت دهی (format string) است که آرگومان ها را به آن شکلی که مورد انتظار شما است، به نمایش می گذارد. به تعداد آرگومان ها، یک یا چند کاراکتر در رشته ی فرمت دهی وجود دارد که نشانگر آرگومان های مزبور می باشند.

static PyObject *module_func(PyObject *self, PyObject *args) {
   int i;
   double d;
   char *s;
   if (!PyArg_ParseTuple(args, "ids", &i, &d, &s)) {
      return NULL;
   }
   /* Do something interesting here. */
   Py_RETURN_NONE;
}

با کامپایل نمودن ورژن جدید از ماژول خود و وارد کردن آن در متن پروژه، قادر خواهید بود تابع مورد نظر را با تعداد دلخواه و نوع مختلف از آرگومان ها فراخوانی نمایید:

module.func(1, s="three", d=2.0)
module.func(i=1, d=2.0, s="three")
module.func(s="three", d=2.0, i=1)

آموزش Python : تابع PyArg_ParseTuple

در زیر تعداد و نوع ورودی های تابع را به شکل استاندارد (signature) PyArg_ParseTuple مشاهده می کنید:

int PyArg_ParseTuple(PyObject* tuple,char* format,...)

در صورتی که عملیات با موفقیت انجام شود، مقداری غیر صفر و چنانچه عملیات ناموفق بوده و خطا رخ داد، مقدار 0 در خروجی بازگردانی می شود. tuple، آبجکت PyObject* بوده که همان آرگومان دوم ارسال شده به تابع C می باشد. آرگومان سوم، format، یک رشته ی C می باشد که نشانگر آرگومان های الزامی و اختیاری می باشد.

در زیر لیستی از کدهای فرمت دهی که به تابع PyArg_ParseTuple ارسال می شود همراه با شرح هر یک مشاهده می کنید:

• کد c در پایتون معادل char در زبان C : یک رشته پایتون با طول 1 (رشته ی حاوی یک کاراکتر) معادل char در C می شود.
• کد d در پایتون معادل double در زبان C : یک مقدار عددی float (ممیز و اعشاری) که معادل double (اعشاری با دقت بیشتر) در C محسوب می شود.
• کد f در پایتون معادل float در زبان C : یک float (مقدار عددی اعشاری از نوع float) در پایتون معادل float در C محسوب می شود.
• کد i در پایتون معادل int در زبان C : یک int (نوع عدد صحیح) معادل long در زبان C درنظر گرفته می شود.
• کد l در پایتون معادل long در زبان C : یک int در زبان پایتون معادل نوع داده ای long در زبان C در نظر گرفته می شود.
• کد L در پایتون معادل long long در زبان C : یک int یا نوع داده ای عدد صحیح در زبان پایتون، معادل long long در زبان C محسوب می شود.
• کد O در پایتون معادل PyObject* در زبان C : یک اشاره گر غیر NULL به آرگومان Python بازگردانی می کند.
• کد s در پایتون معادل char* در زبان C : رشته پایتون بدون مقادیر null جاسازی شده (embedded) به char* در زبان C فرمت دهی / تبدیل می شود.
• کد s# در پایتون معادل char*+int در زبان C : رشته Python را به آدرس و طول سازگار در C تبدیل می کند.
• کد t# در پایتون معادل char*+int در زبان C : کاربردی مشابه s# دارد با این تفاوت که هر آبجکتی که اینترفیس read-only را پیاده سازی کند، می پذیرد.
• کد u در پایتون معادل Py_UNICODE* در زبان C : کاراکترهای Unicode (null-terminated buffer) مستقر در بافر که انتهای آن به null ختم می شود را به آبجکت Unicode پایتون تبدیل می کند.
• کد u# در پایتون معادل Py_UNICODE*+int در زبان C : نوع دیگر از u که در دو متغیر C ذخیره می شود، اولی یک اشاره گر به آدرس Unicode مستقر در بافر و دومی طول آن.
• کد w# در پایتون معادل char*+int در زبان C : مشابه s#، اما هر آّبجکتی که اینترفیس read/write بافر را پیاده سازی می کند، پذیرفته و با آن سازگاری دارد.
• کد z در پایتون معادل char* در زبان C : کاربری مشابه s دارد با این تفاوت که None نیز می پذیرد (char* زبان C را بر روی NULL تنظیم می کند).
• کد z# در پایتون معادل char*+int در زبان C : کاربردی مشابه s# دارد اما None نیز می پذیرد (char* زبان C را روی NULL تنظیم می نماید).
• کد (...) در پایتون معادل as per ... در زبان C : یک دنباله (sequence) پایتون که هر آیتم در آن یک آرگومان در نظر گرفته می شود.
• کد | در پایتون معادل double در زبان C : آرگومان های زیر اختیاری می باشد.
• کد : در پایتون معادل double در زبان C : قبل از اسم تابع در پیغام های خطا قرار می گیرد.
• کد ; در پایتون معادل double در زبان C : قبل از درج کل متن پیغام خطا قرار می گیرد.

آموزش برنامه نویسی Python : بازگردانی مقادیر در خروجی

تابع Py_BuildValue، درست مانند PyArg_ParseTuple ، یک رشته ی فرمت دهی (string format) به عنوان ورودی دریافت می کند. بجای ارسال آدرس مقادیری که کامپایل می کنید، بایستی خود مقادیر را به عنوان آرگومان به تابع مورد نظر بفرستید. در زیر مثالی از نحوه ی پیاده سازی یک تابع که عملیات جمع را انجام می دهد، تابع add، مشاهده می کنید:

static PyObject *foo_add(PyObject *self, PyObject *args) {
   int a;
   int b;
   if (!PyArg_ParseTuple(args, "ii", &a, &b)) {
      return NULL;
   }
   return Py_BuildValue("i", a + b);
}

معادل پیاده سازی آن در زبان پایتون به صورت زیر می باشد:

def add(a, b):
   return (a + b)

می توانید دو خروجی از این تابع بازگردانی نمایید. این عملیات در پایتون با یک لیست قابل پیاده سازی خواهد بود:

static PyObject *foo_add_subtract(PyObject *self, PyObject *args) {
   int a;
   int b;
   if (!PyArg_ParseTuple(args, "ii", &a, &b)) {
      return NULL;
   }
   return Py_BuildValue("ii", a + b, a - b);
}

معادل پیاده سازی آن در زبان پایتون به صورت خواهد بود:

def add_subtract(a, b):
   return (a + b, a - b)

تابع Py_BuildValue

در زیر روش استاندارد تنظیم اسم تابع، نوع و تعداد پارامترهای ورودی آن که signature خوانده می شود را ویژه ی تابع Py_BuildValue مشاهده می کنید:

PyObject* Py_BuildValue(char* format,...)

پارامتر format، یک رشته ی C بوده و نشانگر آبجکت Python است که پارامتر حاضر باید نهایتا به آن کامپایل شود. آرگومان های زیر مقادیر C هستند که خروجی از آن ها ساخته و کامپایل می شود. نتیجه ی PyObject* یک اشاره گر (reference) جدید می باشد.

جدول زیر code string های پرکاربرد را با ذکر کارایی هر یک در اختیار شما قرار می دهد:

• کد c در پایتون معادل char در زبان C : یک char زبان C، به رشته ای با طول یک کاراکتر تبدیل می شود.
• کد d در پایتون معادل double در زبان C : یک نوع عددی double زبان C، به float در پایتون تبدیل می شود.
• کد f در پایتون معادل float در زبان C : یک float یا نوع عددی اعشاری زبان C، به همان float در پایتون تبدیل می شود.
• کد i در پایتون معادل int در زبان C : یک Int زبان C به همان int (نوع عددی صحیح) در پایتون تبدیل می شود.
• کد l در پایتون معادل long در زبان C : یک long در زبان C به int در پایتون تبدیل می شود.
• کد N در پایتون معادل PyObject* در زبان C : یک آبجکت پایتون ارسال کرده ولی reference count (تعداد دفعاتی که آبجکت مورد نظر به آن دسترسی صورت می گیرد) آن را افزایش نمی دهد.
• کد O در پایتون معادل PyObject* در زبان C : یک آبجکت پایتون ارسال کرده و reference count آن را طبق انتظار یک واحد افزایش می دهد.
• کد O& در پایتون معادل convert+void* در زبان C : رشته پایتون بدون مقادیر null جاسازی شده (embedded) به char* در زبان C فرمت دهی / تبدیل می شود.
• کد s در پایتون معادل char* در زبان C : یک char* که در انتهای خود 0 داشته را به رشته ی Python تبدیل می نماید یا NULL را به None.
• کد s# در پایتون معادل char*+int در زبان C : یک رشته ی C و طول (length) آن را به یک آبجکت Python تبدیل می کند. اگر اشاره گر از نوع string (string pointer) برابر NULL باشد، طول یا length نادیده گرفته شده و None در خروجی بازگردانی می کند.
• کد u در پایتون معادل Py_UNICODE* در زبان C : یک رشته که در سطح زبان C تعریف شده و انتهای آن مقدار NULL وجود دارد را به یونیکد پایتون تبدیل کرده و اگر NULL بود آن را به None تبدیل می کند. Buffer ای از داده های Unicode که انتهای آن null وجود دارد را به آبجکت پایتون تبدیل می کند. اگر Unicode buffer برابر NULL بود، در خروجی None بازیابی می شود.
• کد u# در پایتون معادل Py_UNICODE*+int در زبان C : یک رشته ی تعریف شده در سطح C و طول آن را به آبجکت Unicode پایتون تبدیل می کند یا NULL را به None تبدیل می کند. به عبارت دیگر، یک Unicode (که استانداردهای USC-2 یا UCS-4) مستقر در buffer یا حافظه میانی و طول (length) آن را به آبجکت Unicode پایتون تبدیل می کند. اگر اشاره گر به Unicode موجود در buffer برابر NULL بود، طول آن نادیده گرفته شده و None را در خروجی برمی گرداند.
• کد w# در پایتون معادل char*+int در زبان C : مشابه s#، با این تفاوت که هر آبجکتی که اینترفیس read-write را پیاده سازی می کند، می پذیرد. متغیر char * طوری تنظیم شده که به اولین بایت از buffer اشاره کند و Py_ssize_t را بر روی طول buffer تنظیم می کند.
• کد z در پایتون معادل char* در زبان C : مشابه s، با این تفاوت که None نیز می پذیرد (char* در C را روی NULL تنظیم می کند).
• کد z# در پایتون معادل char*+int در زبان C : کاربردی مشابه s# دارد (char* در C را بر روی NULL تنظیم می کند).
• کد (...) در پایتون معادل as per ... در زبان C : از دنباله ای از مقادیر C، یک متغیر tuple در پایتون می سازد.
• کد [...] در پایتون معادل as per ... در زبان C : از مقادیر C، یک لیست (list) در پایتون تولید می کند.
• کد {...} در پایتون معادل as per ... در زبان C : از دنباله ای از مقادیر C، یک dictionary که المان های آن به صورت متناوب، کلید و مقدار، سازمان دهی شده، ایجاد می کند.

به طور مثال تابع Py_BuildValue("{issi}",23,"zig","zag",42) یک dictionary پایتون به صورت {23:'zig','zag':42} در خروجی تولید می کند.

با دیگر آموزش های ما در زمینه آموزش پایتون و دیگر زبان های برنامه نویسی همراه ما باشید...

​

سلام عزیزان در این سری آموزشها با پایگاه داده Sql Server آشنا میشوید.

آموزش SQL SERVER: عبارتSELECT TOP برای مشخص کردن تعداد رکوردهایی که می خواهیم برگردانده شود استفاده می شود.

عبارت TOP در جداول بزرگ با هزاران record می تواند بسیار مفید باشد. بیرون کشیدن تعداد زیادی از رکوردها می تواند روی عملکرد تاثیر گذارد.

نکته:

تمام سیستم های پایگاه داده ازSELECT TOP پشتیبانی نمی کنند.

فرم عبارت SELECT TOP در SQL Server و MS Access

SELECT TOP number|percent column_name(s)

FROM table_name;

معادل SELECT TOP در MySQL و Oracle

فرم در MySQL

SELECT column_name(s)

FROM table_name

LIMIT number;

مثال:

SELECT *

FROM Persons

LIMIT 5;

فرم در Oracle

SELECT column_name(s)

FROM table_name

WHERE ROWNUM <= number;

مثال:

SELECT *

FROM Persons

WHERE ROWNUM <=5;

آموزش SQL SERVER : نحوه استفاده از عبارت SELECT TOP در پایگاه داده

در این آموزش از نمونه پایگاه داده مشهور Northwind استفاده خواهیم کرد.

جدول زیر از میان جدول "Customers" انتخاب شده است:

​

مثال استفاده از دستور SELECT TOP

عبارت SQL زیر تنها دو record اول را از جدول "Customers" انتخاب می کند:

SELECT TOP 2 * FROM Customers;

مثال استفاده از دستور SELECT TOP PERCENT

عبارت SQL زیر 50 درصد record های اول را از جدول "Customers" انتخاب می کند:

SELECT TOP 50 PERCENT * FROM Customers;

آموزش عملگر LIKE

عملگر LIKE در عبارت WHERE برای پیدا کردن یک الگوی خاص در یک ستون استفاده می شود.

فرم عملگر LIKE

SELECT column_name(s)

FROM table_name

WHERE column_name LIKE pattern;

نحوه استفاده از عملگر LIKE در پایگاه داده

در این آموزش از نمونه پایگاه داده مشهور Northwind استفاده خواهیم کرد.

جدول زیر از میان جدول "Customers" انتخاب شده است:

​

مثال استفاده از عملگر LIKE

عبارت SQL زیر تمام مشتریانی را که در شهری زندگی می کنند که با حرف "S" آغاز می شود انتخاب می کند:

SELECT * FROM Customers

WHERE City LIKE 's%';

نکته:

علامت % برای تعریف wildcards (حروف مفقود شده) قبل و بعد از الگو استفاده می شود. در فصل بعد بیشتر راجع به wildcards خواهید آموخت.

عبارت SQL زیر تمام مشتریانی را که در شهری زندگی می کنند که به حرف "S" ختم می شود انتخاب می کند:

SELECT * FROM Customers

WHERE City LIKE '%s';

عبارت SQL زیر تمام مشتریانی را که در کشوری زندگی می کنند که حاوی کلمه "land" باشند انتخاب می کند:

SELECT * FROM Customers

WHERE Country LIKE '%land%';

استفاده از کلید واژه NOT به شما این امکان را می دهد تا record هایی را انتخاب کنید که با الگو مطابقت ندارند.

عبارت SQL زیر تمام مشتریانی را که در کشوری زندگی می کنند که حاوی کلمه "land" نمی باشند انتخاب می کند:

SELECT * FROM Customers

WHERE Country NOT LIKE '%land%';

آموزش SQL SERVER ادامه دارد

​

در این مقاله از مجموعه مقاله های آموزش پایتون به بررسی کار با XML در پایتون می پردازیم..

عبارت Extensible Markup Language یا به اختصار XML به معنی زبان نشانه گذاری گسترش پذیر است که یک زبان نشانه گذاری مشابه HTML یا SGML است. کنسرسیوم وب جهان گستر این زبان را به عنوان یک استاندارد سراسری توصیه می کند. چنانچه اپلیکیشنی که قصد طراحی آن را دارید، داده های حجیم و سنگینی برای نگهداری ندارد، در آن صورت می توانید بدون زحمت طراحی دیتابیس و استفاده از پشتوانه ی SQL، اطلاعات برنامه ی خود را در قالب XMLذخیره نمایید.

آموزش زبان پایتون : معماری ها و توابع کتابخانه ای تحلیل گر XML Parser

کتابخانه ی استاندارد python تعدادی interface (الگوی پیاده سازی) معدود اما کارا جهت کار با XML در اختیار برنامه نویس قرار می دهد که در زیر به شرح آن ها می پردازیم. دو API و توابع کتابخانه ای پرکاربرد و ساده ای که توصیه می شود عبارتند از :

• تابع (SAX (Simple API for XML : در این API، توابع Callback ای برای رخدادهای مورد نظر معرفی (register) می کنید و سپس به parser اجازه می دهید به تحلیل باقی فایل بپردازد. ابزار جاری برای شرایطی مفید می باشد که فایل های اپلیکیشن حجیم بوده و شما با محدودیت حافظه مواجه هستید. در واقع API حاضر فایل را از روی دیسک تحلیل و تفسیر می کند و به همین جهت هیچگاه کل فایل در حافظه بارگذاری نشده و آن را اشغال نمی کند.
• تابع DOM (Document Object Model) : API جاری را کنسرسیوم وب جهان گستر توصیه می کند. در این API کل محتوای فایل داخل حافظه بارگذاری و به صورت درختی یا سلسله مراتبی سازماندهی می شود و کلیه ی ویژگی های یک فایل XML را به نمایش می گذارد.

تابع SAX قادر نیست هنگام کار با فایل های حجیم، اطلاعات را به سرعت DOM پردازش کند. از طرف دیگر، اگر منحصرا از DOM استفاده کنید، به ویژه برای پردازش فایل های کوچک و کم حجم، قطعا میزان قابل توجهی از منابع شما هدر می رود. SAX فایل ها را با مجوز در سطح فقط خواندن باز می کند، در حالی که DOM امکان اعمال تغییرات در فایل XML را فراهم می آورد. از آنجایی که دو API مزبور مکمل یکدیگر هستند، دلیلی وجود ندارد که از هر دو در پروژه های بزرگ استفاده نکنید. نمونه کدهای XML که در مثال های زیر استفاده کرده و به عنوان ورودی توابع پردازش و parse مورد استفاده قرار می دهیم، فایل movies.xml با محتوای زیر خواهد بود :

< collection shelf="New Arrivals">
< movie title="Enemy Behind">
< type>War, Thriller< /type>
< format>DVD< /format>
< year>2003< /year>
< rating>PG< /rating>
< stars>10< /stars>
< description>Talk about a US-Japan war< /description>
< /movie>
< movie title="Transformers">
< type>Anime, Science Fiction< /type>
< format>DVD< /format>
< year>1989< /year>
< rating>R< /rating>
< stars>8< /stars>
< description>A schientific fiction< /description>
< /movie>
< movie title="Trigun">
< type>Anime, Action< /type>
< format>DVD< /format>
< episodes>4< /episodes>
< rating>PG< /rating>
< stars>10< /stars>
< description>Vash the Stampede!< /description>
< /movie>
< type>Comedy< /type>
< format>VHS< /format>
< rating>PG< /rating>
< stars>2< /stars>
< description>Viewable boredom< /description>
< /movie>
< /collection>

آموزش Python : پردازش و تفسیر XML به وسیله ی توابع SAX

تابع SAX یک interface حاوی مجموعه توابع استاندارد برای تحلیل و پردازش XML به روش رخداد محور (Event-driven) است. جهت استفاده از interface یاد شده برای پردازش و فایل های XML، لازم است با ارث بری (تعریف کلاس مشتق) از xml.sax.ContentHandler، کلاس ContentHandler اختصاصی خود را ایجاد نمایید.

کلاس ContentHandler اختصاصی شما در واقع می تواند تگ ها و attribute های نسخه یا نسخه های مختلف XML را مدیریت نماید. آبجکت ContentHandler تعدادی متد برای مدیریت رخدادهای مختلف parse (پردازش و تحلیل) ارائه می دهد که parser این متدها را به هنگام بارگذاری محتوای فایل XML در حافظه و پردازش آن ها، از ContentHandler فراخوانی می کند.

متدهای startDocument و endDocument هریک به ترتیب در ابتدا و انتهای فایل XML فراخوانی می شوند. اطلاعات و داده های مربوط به کاراکترهای فایل XML از طریق پارامتر text در اختیار متد (character(text قرار می گیرد.

متد ContentHandler در ابتدا و انتهای هر المان فراخوانی می شود. اگر parser در وضعیت namespace mode قرار داشته باشد، در آن صورت متدهای (startElement(tag, attributes و (endElement(tag صدا زده می شوند و در غیر این صورت متدهای مربوطه یعنی startElementNS و endElementNS فراخوانده می شوند. در اینجا منظور از tag در واقع المان tag و attributes، آبجکت Attributes است.

در زیر سایر متدهای مهم که فهم آن ها برای کار با SAX مهم می باشد را مشاهده می کنید :

آموزش برنامه نویسی پایتون : متد make_parser

متد جاری یک آبجکت parser جدید ایجاد کرده و آن را در خروجی برمی گرداند. آبجکت parser که در خروجی بازگردانی می شود، اولین نوع parser است که سیستم پیدا می کند.

xml.sax.make_parser( [parser_list] )

در زیر جزئیات پارامترها به تفصیل شرح داده است :

• پارامتر parser_list : آرگومان اختیاری متشکل از یک لیست از parser ها برای استفاده که تمامی آن ها بایستی متد make_parser را پیاده سازی می کند.

متد زیر یک مفسر و تحلیل گر نحوی SAX تعریف کرده و با استفاده از آن محتوای فایل مورد نظر را parse (تفسیر و تبدیل) می کند.

xml.sax.parse( xmlfile, contenthandler[, errorhandler])

در زیر اطلاعات پارامترهای متد فوق به تفصیل شرح داده شده است :

• پارامتر xmlfile : این اسم فایل XML است که محتوای آن قرار است خوانده و تفسیر شود.
• پارامتر contenthandler : آبجکت ساخته شده از کلاس ContentHandler.
• این پارامتر اختیاری بوده و در صورت استفاده از آن بایستی یک آبجکت ErrorHandler از SAX باشد.

آموزش زبان پایتون : متد parseString

متد دیگری که یک تحلیل گر و مفسر SAX ایجاد کرده و رشته ی XML ارسالی را parse می کند، parseString می باشد :

xml.sax.parseString(xmlstring, contenthandler[, errorhandler])

در زیر هریک از پارامتر ها به تفصیل شرح داده شده است :

• پارامتر xmlstring : اسم رشته ی XML که محتوا از آن خوانده می شود.
• پارامتر contenthandler : بایستی یک آبجکت ContentHandler باشد.
• پارامتر errorhandler : پارامتر اختیاری که یک آبجکت ErrorHandler از SAX می باشد.

مثال :

#!/usr/bin/python
import xml.sax
class MovieHandler( xml.sax.ContentHandler ):
   def __init__(self):
      self.CurrentData = ""
      self.type = ""
      self.format = ""
      self.year = ""
      self.rating = ""
      self.stars = ""
      self.description = ""
   # Call when an element starts
   def startElement(self, tag, attributes):
      self.CurrentData = tag
      if tag == "movie":
         print "*****Movie*****"
         title = attributes["title"]
         print "Title:", title
   # Call when an elements ends
   def endElement(self, tag):
      if self.CurrentData == "type":
       print "Type:", self.type
      elif self.CurrentData == "format":
         print "Format:", self.format
      elif self.CurrentData == "year":
         print "Year:", self.year
      elif self.CurrentData == "rating":
         print "Rating:", self.rating
      elif self.CurrentData == "stars":
         print "Stars:", self.stars
      elif self.CurrentData == "description":
         print "Description:", self.description
      self.CurrentData = ""
   # Call when a character is read
   def characters(self, content):
      if self.CurrentData == "type":
         self.type = content
      elif self.CurrentData == "format":
         self.format = content
      elif self.CurrentData == "year":
         self.year = content
      elif self.CurrentData == "rating":
         self.rating = content
      elif self.CurrentData == "stars":
         self.stars = content
      elif self.CurrentData == "description":
         self.description = content
if ( __name__ == "__main__"):
   # create an XMLReader
   parser = xml.sax.make_parser()
   # turn off namepsaces
   parser.setFeature(xml.sax.handler.feature_namespaces, 0)
   # override the default ContextHandler
   Handler = MovieHandler()
   parser.setContentHandler( Handler )
   parser.parse("movies.xml")

خروجی :

*****Movie*****
Title: Enemy Behind
Type: War, Thriller
Format: DVD
Year: 2003
Rating: PG
Stars: 10
Description: Talk about a US-Japan war
*****Movie*****
Title: Transformers
Type: Anime, Science Fiction
Format: DVD
Year: 1989
Rating: R
Stars: 8
Description: A schientific fiction
*****Movie*****
Title: Trigun
Type: Anime, Action
Format: DVD
Rating: PG
Stars: 10
Description: Vash the Stampede!
*****Movie*****
Title: Ishtar
Type: Comedy
Format: VHS
Rating: PG
Stars: 2
Description: Viewable boredom

آموزش Python : پردازش و تفسیر فایل های XML با استفاده از توابع DOM

مدل شی گرای فایل (Document Object Model) یا به اختصار DOM یک API و مجموع توابع کتابخانه ای است که کنسرسیوم وب جهان گستر برای دسترسی و ویرایش محتوای فایل های XML، به توسعه دهندگان توصیه می کند. DOMبه ویژه برای اپلیکیشن هایی که لازم است به محتوای فایل XML آن به صورت رندوم دسترسی صورت گیرد، مفید می باشد. SAX به توسعه دهنده امکان دسترسی فقط به یک قسمت از فایل XML را در آن واحد می دهد. به طور مثال، هنگام دسترسی به یک المان از فایل XML، امکان دسترسی به سایر المان های فایل برای شما وجود ندارد.

ماژول xml.dom، به شما این امکان را می دهد تا یک آبجکت minidom ایجاد کرده و محتوای فایل XML را به سرعت در حافظه بارگذاری نمایید. آبجکت minidom متد کارا و ساده تری جهت ساخت درخت DOM از فایل XML در اختیار توسعه دهنده قرار می دهد.

نمونه کد زیر متد ([parse(file [,parser از آبجکت minidom را صدا زده و محتوای فایل XML را تجزیه و به آبجکت درخت DOM تبدیل می کند.

مثال :

#!/usr/bin/python
from xml.dom.minidom import parse
import xml.dom.minidom
# Open XML document using minidom parser
DOMTree = xml.dom.minidom.parse("movies.xml")
collection = DOMTree.documentElement
if collection.hasAttribute("shelf"):
   print "Root element : %s" % collection.getAttribute("shelf")
# Get all the movies in the collection
movies = collection.getElementsByTagName("movie")
# Print detail of each movie.
for movie in movies:
   print "*****Movie*****"
   if movie.hasAttribute("title"):
      print "Title: %s" % movie.getAttribute("title")
   type = movie.getElementsByTagName('type')[0]
   print "Type: %s" % type.childNodes[0].data
   format = movie.getElementsByTagName('format')[0]
   print "Format: %s" % format.childNodes[0].data
   rating = movie.getElementsByTagName('rating')[0]
   print "Rating: %s" % rating.childNodes[0].data
   description = movie.getElementsByTagName('description')[0]
   print "Description: %s" % description.childNodes[0].data

خروجی :

Root element : New Arrivals
*****Movie*****
Title: Enemy Behind
Type: War, Thriller
Format: DVD
Rating: PG
Description: Talk about a US-Japan war
*****Movie*****
Title: Transformers
Type: Anime, Science Fiction
Format: DVD
Rating: R
Description: A schientific fiction
*****Movie*****
Title: Trigun
Type: Anime, Action
Format: DVD
Rating: PG
Description: Vash the Stampede!
*****Movie*****
Title: Ishtar
Type: Comedy
Format: VHS
Rating: PG
Description: Viewable boredom

با دیگر مقالات آموزش پایتون همراه ما باشید..

چرا در دوره آموزش داده کاوی با پایتون شرکت کنیم؟

در بیان ضرورت آموزش داده کاوی همین نکته بس که با توجه به حجم عظیم داده هایی که این روزها ما را احاطه کرده است، یکی از مهم‌ترین دغدغه‌های هر کسب و کاری، کسب آگاهی نسبت به دانش با ارزش علم داده است تا بتوانند با استفاده از این دانش به بینشی دست یابند که از آن برای تصمیم گیری های سازمانی استفاده کنند. برای بررسی داده ها و دستیابی به الگوهای پنهان میان آنها باید با فرآیندها، تکنیک‌ها و ابزار داده کاوی آشنا باشیم و به همین دلیل است که این روزها موضوعات مرتبط با آموزش داده کاوی و ابزار آن با استقبال بسیار خوبی در میان جامعه علمی و صنعتی کشور مواجه شده است.

از جمله ابزارهای مطرح در آموزش داده کاوی می‌توان به نرم افزارهای رپیدماینر، وکا و زبان‌های برنامه‌ نویسی همچون R و پایتون اشاره کرد. در این میان، زبان برنامه نویسی پایتون یک زبان چند منظوره است که طراحی آن با هدف سهولت در خواندن و نوشتن این زبان انجام گرفته است. زبان برنامه نویسی پایتون یکی از مهمترین، قوی ترین و پر کاربرد ترین زبان های برنامه نویسی حال حاضر است که نظر مخاطبین مختلفی را به خود جلب کرده است. یکی از مهمترین حوزه های کاربرد زبان برنامه نویسی پایتون در علوم داده و پردازش های آکادمیک یا حتی پیشرفته در این حوزه است.

چرا داده کاوی

داده کاوی فرآیندی است که برای تبدیل داده های خام به اطلاعات مفید مورد استفاده قرار می گیرد. شرکت ها برای کسب اطلاعات بیشتر راجع به مشتریان و توسعه استراتژی های بازاریابی خود، افزایش فروش و کاهش هزینه ها می توانند از نرم افزارهایی استفاده کنند که الگوهای موجود در دسته های بزرگ داده را مشخص کنند. فرایند داده کاوی به جمع آوری موثر داده ها، ذخیره و پردازش کامپیوتری آنها وابسته است.

نرم افزار داده کاوی و ذخیره داده ها

برنامه های داده کاوی، روابط و الگوهای موجود در داده ها را بر اساس درخواست کاربر مورد ارزیابی و تحلیل قرار می دهند. برای مثال، یک شرکت می تواند از نرم افزار داده کاوی برای ایجاد کلاس های اطلاعاتی استفاده کند. برای درک بهتر، رستورانی را تصور کنید که از داده کاوی استفاده می کند تا زمان مناسب برای ارائه پیشنهادهای خاص را مشخص کند. برای این کار از اطلاعات جمع آوری شده استفاده می کند و کلاس هایی را بر اساس زمان مراجعه مشتری ها و چیزهایی که سفارش داده اند ایجاد می کند. در دیگر موارد، کارشناسان داده کاوی دسته هایی از اطلاعات را بر اساس روابط منطقی پیدا می کنند یا از الگوهای تجمعی و ترتیبی استفاده می کنند تا اطلاعاتی را راجع به الگوهای رفتاری مشتری بدست آورند.

ذخیره داده ها بخش مهمی از داده کاوی را تشکیل می دهد. ذخیره داده زمانی صورت می گیرد که شرکت ها داده های خود را در یک برنامه یا پایگاه داده متمرکز می کنند. با استفاده از چنین پایگاه داده هایی، یک سازمان می تواند امکان دسترسی به بخش هایی از داده ها را برای کاربران خاص فراهم کند تا این کاربران بتوانند داده ها را مورد تحلیل و استفاده قرار دهند.

مثالی از داده کاوی

فروشگاه های خواربار فروشی از جمله شناخته شده ترین گروه هایی هستند که تکنیک های داده کاوی را مورد استفاده قرار می دهند. بسیاری از سوپرمارکت ها کارت های رایگانی را در اختیار برخی از مشتری های خود می گذارند تا امکان خرید اجناس با قیمت های تحفیف خورده را برای آنها فراهم کنند. کارت ها این امکان را برای مدیر فروشگاه فراهم می کند تا ببیند که مشتری ها چه اجناسی را، در چه زمانی و با چه قیمتی خریداری کرده اند. پس از ارزیابی داده ها، فروشگاه می تواند از داده ها استفاده کند و کوپن هایی را بر اساس عادت های خرید مشتریان به آنها پیشنهاد دهد و راجع به اینکه چه زمان اجناس را با قیمت کامل و چه زمان با تخفیف بفروشد نیز تصمیم گیری کند.

یادگیری ماشین چیست

یادگیری ماشین گرایشی از هوش مصنوعی و به این معنی است که یک برنامه کامپیوتری می تواند بدون دخالت انسان داده های جدید را دریافت کرده و خود را با آنها سازگار کند و همین تعریف ضرورت آموزش یادگیری ماشین را برای ما مشخص می کند. یادگیری ماشین می تواند برای تجزیه اطلاعات عظیم و کمک به فرایند تصمیم گیری مفید باشد و در زمینه های مختلفی همچون سرمایه گذاری، تبلیغات، کشف کلاهبرداری، سازماندهی اخبار و ... مورد استفاده قرار بگیرد.

عملکرد یادگیری ماشین

چگونگی عملکرد یادگیری ماشین را می توان با ارائه مثالی در فضا مالی شرح داد. پیشتر، سرمایه گذاران بازارهای تضمینی همچون پژوهشگران مالی، تحلیلگران، مدیران دارایی و سرمایه گذاران اختصاصی در اطلاعات مربوط به شرکت های مختلف در سراسر جهان جستجو می کردند تا بتوانند تصمیم گیری های سودمندی را در زمینه سرمایه گذاری اتخاذ کنند. با این وجود، گاهی اطلاعات مربوط به یک شرکت خاص، تنها در اختیار کارمندان آن قرار می گرفت و افراد خارج از شرکت به آن دسترسی نداشتند؛ علاوه بر این، افراد بسیاری وجود دارند که می توانند این اطلاعات را جمع آوری و پردازش کنند؛ اما این نقطه، آغاز استفاده از یادگیری ماشین است.

یک شرکت مدیریت دارایی ممکن است از یادگیری ماشین در زمینه پژوهش و تحلیل سرمایه گذاری خود استفاده کند. به مدیر دارایی گفته می شود که تنها بر روی سهام معدن سرمایه گذاری کند. مدل ساخته شده در سیستم، وب را اسکن می کند و تمامی انواع اطلاعات مربوط به شرکت های تجاری، صنایع، شهرها و کشورها را جمع آوری می کند که این اطلاعات جمع آوری شده دیتاست را شکل می دهد. مدیران دارایی و پژوهشگران شرکت قادر نخواهند بود که با استفاده از نیروهای انسانی خود به اطلاعات موجود در دیتاست دسترسی پیدا کنند. پارامترهای ساخته شده در مدل، تنها داده های مربوط به شرکت های معدن، سیاست های تنظیم شده برای بخش حفاری و رویدادهای سیاسی در کشورهای انتخابی از دیتاست هستند.

آموزش داده کاوی در آموزشگاه تحلیل داده

در دوره آموزش داده کاوی، چگونگی اجرا داده کاوی و یادگیری ماشین با استفاده از زبان پایتون برای دانشجویان بصورت مفصل شرح داده می شود. به دانشجویان عزیز توصیه می شود که برای شرکت در دوره، آشنایی کلی با اصول و مفاهیم داده کاوی داشته باشند (اگرچه در صورت نیاز، این مفاهیم با جزئیات بیشتری در طول دوره تشریح خواهند شد). تئوری مطالب هر بخش در ابتدای هر درس گفته می شود و سپس الگوریتم های مربوطه به صورت عملی در محیط پایتون پیاده سازی خواهند شد. شرکت کنندگانی که در این دوره ثبت نام می کنند، در محیطی دوستانه و در کنار یکدیگر، به کمک مدرس دوره و با روش تعاملی، تمامی پروژه ها و برنامه های نوشته شده در کلاس را "خودشان" پیاده سازی می کنند.

مخاطبان دوره

•  برنامه نویسان و کاربران سیستم‌ها و راهکارهای داده کاوی و تحلیل داده
•  توسعه دهندگان سامانه های هوش تجاری BI و Data Mining
•  دانشجویان، پژوهشگران و کارشناسان در حوزه‌ی داده کاوی و بیگ دیتا
•  کارشناسان و علاقه مندان به داده کاوی که می خواهند پروژه دانشجویی یا پروژه سازمانی خود را به کمک راهکارهای هوش تجاری اوراکل اجرا و پیاده سازی کنند

پیشنیاز دوره

•  دوره مقدماتی پایتون برای کاربردهای علم داده
•  مفاهیم داده کاوی و یادگیری ماشین

اهداف دوره

آموزش نحوه پیاده سازی پروژه های داده کاوی و یادگیری ماشین در نرم افزار پایتون بصورت کاربردی

سرفصل دوره آموزش داده کاوی و یادگیری ماشین

1. مقدمه ای بر علم داده

1. تاریخچه

2. چگونگی دستیابی به نتایج مناسب

2. مقدمه ای بر یادگیری ماشین

1. مفاهیم، کاربردها و انواع روش های یادگیری ماشین

2. مفاهیم Overfitting & Underfitting

3. مفاهیم bias and variance problems

4. Regularization & Feature selection

3. پاکسازی و پیش پردازش داده ها

1. شیوه برخورد با missing values

2. مواجهه با داده های از نوع طبقه بندی Categorical data))

3. انتخاب ویژگی های مرتبط با هدف یادگیری

4. Encoding class labels

5. مشکلات هم مقیاس نبودن داده ها و انواع روش های هم مقیاس کردن ویژگی ها

6. کاهش پیچیدگی مدل از طریق تابع هدف جریمه (L1 and L2 regularization )

4. یادگیری نظارت شده

• Classification

1. کار با دیتاست های نمونه

2. K-nearest Neighbors

3. Perceptron classifier

4. Linear models

5. Naive Bayes Classifier

6. Decision Trees

7. Random forests

8. SVM

9. Kernelized Support vector machines

10. Logistic Regression

• Pipelines

   

• Regression

1. نمایش گسترده دیتاست برای کشف همبستگی بین فیچرها و تابع هدف

2. رویکردهای مختلف برای پیاده سازی رگرسیون خطی

   1. معرفی Simple Linear Regression

   2. معرفی Multiple Linear Regression

3. کاهش تاثیر نویز در مدل رگرسیون

4. ارزیابی مدل رگرسیون

5. آموزش Non-Linear Regression

5. کاهش ابعاد

1. تکنیک کاهش ابعاد برای داده های غیر نظارت شدهPrincipal Component Analysis (PCA)

2. تکنیک کاهش ابعاد برای داده های نظارت شدهLinear Discriminant Analysis (LDA)

3. Nonlinear dimensionality reduction via Kernel Principal Component Analysis (KPCA)

6. یادگیری غیر نظارت شده

1. Clustering

2. K_means clustering

3. Agglomerative clustering

4. DBSCAN clustering

5. مقایسه انواع الگوریتم های خوشه بندی

6. bottom-up approach to building hierarchical clustering trees

7. الگوهای مکرر و قواعد انجمنی

8. اعتبارسنجی مدل و بهبود

1. Cross-Validation

2. Fine-tuning machine learning models via grid search

3. Obtain unbiased estimates of a model's performance

4. بررسی مشکلات رایج در مسائل یادگیری ماشین

5. ارزیابی مدل پیش بینی با معیارهای مختلف

با دوره آموزش داده کاوی و یادگیری ماشین در آموزشگاه تحلیل داده همراه شما هستیم..